سیاه ترین سال جاده های کشور - وبلاگ ماشین

به گزارش وبلاگ ماشین، خبرنگاران : همزمانی واژگون شدن اتوبوس حامل خبرنگاران در جاده نقده و سربازمعلمان در سیستان و بلوچستان موضوع تصادفات جاده ای را داغ کرد. اما هر روز جان های زیادی کف جاده های کشور جا می ماند بی آن که واکنشی از سوی مقامات صادر یا کمیته ای ویژه برای دلیل یابی تشکیل گردد.

به گزارش وبلاگ ماشین به نقل از قرن نو، این که اتوبوسی در جاده چپ نموده است و چند زحمی و کشته داشته دیگر به یکی از خبرهای هر روزه تبدیل شده است.جاده های کشور هر روز قربانیان زیادی می گیرند هرچند که در سال های اخیر فرایند تصادفات جاده ای و تلفات آن فرایند کاهشی داشته که یکی از مهم ترین دلایل آن دست کم در دو سال اخیر کرونا و کاهش سفرهای برون شهری است.

براساس آمارهای پزشکی قانونی در سال گذشته 15 هزار و 396 نفر در اثر تصادفات جاده ای جان باختن این آمار در سال 98، 16 هزار و 946 نفر بوده است بعلاوه براساس آمارهای منتشر شده 45 درصد تلفات ناشی از تصادفات مربوط به داخل شهرها و 55 درصد مربوط به بیرون شهرها است.

سرهنگ هادی امیدوار رئیس پلیس راهور کشور دراین خصوص می گوید طبق آمار 70 درصد علت وقوع حوادث پس از آنالیز ها خطای انسانی شناسایی شده است. ما روزانه تقریباً 30 الی 35 تلفات جاده ای می دهیم که چون پراکنده رخ می دهد متأسفانه به گوش مردم نمی رسد.

مجتبی خالدی، سخنگوی سازمان اورژانس کشور هم درباره مصدومین حوادث ترافیکی می گوید: در سال های گذشته حدود 27 هزار کشته در سال وجود داشت ولی در حال حاضر نزدیک به 16 هزار نفر فوتی در سال داریم.

او درباره حوادث جاده ای در همان روز واژگونی اتوبوس وبلاگ ماشین می گوید: در کمتر از 12 ساعت بعد اتوبوسی در دهشیر با یک تریلی در یزد برخورد می نماید، 39 نفر مصدوم می شوند، 5 نفر هم فوت می نمایند، در کمتر از دوساعت بعد هم یک دستگاه مینی بوس و پراید با هم برخورد نموده و 8 نفر از کارگران مصدوم می شوند. واقعاً در سطح کشور حوادث زیادی را داریم. در اطلاعاتی که در مرکز سازمان اورژانس کشور ثبت شده در مدت کمتر از 60 ساعت، 63 حادثه ترافیکی پرتلفات داشتیم، اما در خصوص حوادث ترافیکی آیا کاری می شود انجام داد که مقدار تلفات کاهش پیدا کند؟

سیاه ترین سال جاده های کشور را سال 84 اسم می نمایند که در آن سال 27 هزار نفر در کشور جان خود را از دست دادند.

این آمار هشداری می شود برای مسئولان کشور و با تغییراتی که در رویکرد کلان کشور رخ داد آمارها از سال 85 به تدریج کاهش پیدا می نمایند.

اما از سال 96 دوباره فرایند کاهشی متوقف می شود و در این سال تعداد کشته های جاده ای 1.2 درصد افزایش پیدا می نماید و سال 97 این افزایش ها برابر با 1.7 درصد بود.سال 97؛ 17 هزار و 138 نفر جان خود را در جاده های کشور بر اثر تصادف از دست دادند و بالغ بر 365 هزار نفر هم بر اثر این تصادفات مجروح و معلول شدند.

سال 98 و سال 99 باز هم فرایند کاهش ادامه پیدا می نماید علت اصلی آن کاهش ترددهای درون شهری به علت فراگیری بیماری کرونا بوده است.

بخش زیادی از این تصادفات به ناوگان عمومی بازمی شود. در شرایط کنونی 90 درصد حمل و نقل بار و مسافر بر روی جاده ها، 7 درصد ریلی، 2 درصد هوایی و کمتر از یک درصد هم دریایی است.

پلیس راهور ناجا برای کاهش آمار تلفات جاده ای دو برنامه تعیین دارد که یکی از آنها کاهش سوانح و حوادث است و جدی ترین بخش آن به اتوبوس های مسافربری باز می شود. برنامه دوم توسعه انضباط ترافیکی است، در جاده ها و شهرها علائم ، خط کشی و تابلو داریم ولی با توسعه ناوگان کشور خیلی انضباط ترافیکی در تراز کشور پیشرفته یا درحال توسعه، در کشور حاکم نیست که این نقش دستگاه ها را می طلبد تا بتوانیم از این ظرفیت ها استفاده کنیم.

در حال حاضر 23.5 میلیون خودرو، بیش از 40 میلیون راننده و حدود 12 میلیون موتورسوار در کشور وجود دارد و پلیس راهور علت اصلی بیشتر تصادفات در اتوبوس ها را عدم توجه به جلو اسم می نماید که ریشه آن در استفاده از تلفن همراه و تلویزیون حین رانندگی است. به طور کلی علت 34 درصد تصادفات اتوبوس ها عدم توجه به جلو، 10 درصد سرعت بالا و 9 درصد انحراف به چپ است.

آمارها نشان می دهد چهار عامل شکل گیری تصادفات در کشور شامل سرعت بالا، سبقت غیرمجاز، عدم توجه به جلو و خستگی و خواب آلودگی راننده است که هر چهار عامل را در ناوگان عمومی داریم. از سوی دیگر 62 درصد تصادفات در 30 کیلومتری بعد از شهرها یا 30 کیلومتر مانده به شهرها اتفاق می افتد زیرا یا راننده انرژی و سرعت بسیاری دارد و یا به علت طی مسافت طولانی خسته و خواب آلوده شده است.

علیرضا اسماعیلی کارشناس حوزه ترافیک درخصوص عواملی که بروز تصادفات جاده ای نقش دارند می گوید: دیدگاه سنتی در ایمنی جاده ها این است که مسؤولیت تصادفات جاده ای معمولاً برعهده کاربران فردی جاده است. اما با وجود این بسیاری از عوامل دیگر خارج از کنترل این کاربران ممکن است در این زمینه نقش داشته باشد. تخمین زده می شود که خطای انسانی بین 64 تا 95 درصد از تمام علل تصادفات رانندگی در کشورهای در حال توسعه را تشکیل می دهد.اختلال در عابران پیاده عامل دیگری است که این استاد دانشگاه به آن اشاره می نماید.

به گفته او تقریباً همواره تصور می شود که رانندگان مسئول تمامی تصادفات هستند، اما اختلال در عابران پیاده هم یک احتمال دیگر است. عابران پیاده مجنون یا مست در جاده ها به وضوح از دیگر علل تصادفات جاده ای هستند. عابران ناشنوا و نابینا، مصروع و سالمندان و بیماران بدون همراه هم از موارد دیگر قابل ذکر در این زمینه هستند.

او ادامه می دهد: اصلاح محیط جاده برای کاهش جریان ترافیک، سرعت خودرو، جداسازی رانندگان با سرعت بالاو پایین یا جلوگیری از ورود وسایل نقلیه به بعضی از منطقه ها خاص از جمله اقداماتی است که می توان برای یاری به کاهش تصادفات جاده ای انجام داد اما در بیشتر کشورهای در حال توسعه اجرا نمی شوند.

اسماعیلی در ادامه به شرایط جاده های کشور اشاره می نماید و می گوید: جاده اگرچه بی خطر ترین راه مسافرت نیست، رایج ترین نوع حمل و نقل داخلی در سراسر دنیا است. ارائه حمل و نقل عمومی مناسب و ارزان با قطار یا اتوبوس می تواند به کاهش استفاده از حالت های پرخطر حمل و نقل یاری کند. متأسفانه، در بیشتر کشورهای در حال توسعه اهمیت راه آهن درک نشده و عمدتاً با حمل ونقل جاده ای جایگزین شده است؛ در نتیجه سیستم های جاده ای بیش از حد شلوغ شده اند. خیابان ها و جاده ها به غیر از حمل ترافیک، اغلب برای مقاصد عمومی که از کشوری به کشور دیگر فرق دارد استفاده می شوند.

به گفته او کشورهای در حال توسعه پیشرفت کمی در زمینه مدیریت ایمنی جاده تجربه نموده اند، این نشان دهنده لزوم در اولویت قرار دادن این زمینه برای تمام کشورهاست.

در پژوهشی که به وسیله سیده فروغ سلیمی اشکوری کارشناس سلامت اجرا شده به آمارهای دنیای تصادفات پرداخته شده است. براساس داده های این پژوهش همه ساله نزدیک به 1.2 میلیون نفر در دنیا جان خود را به علت حوادث ترافیکی از دست می دهند و بیش از پنجاه میلیون نفر دیگر مجروح می شوند. 90 درصد موارد مرگ ناشی از حوادث ترافیکی مربوط به کشورهای با در آمد کم یا مبه وسیله است.

آمارهای ارائه شده در ایران نشان می دهد که پس از بیماری های قلبی عروقی، حوادث ترافیکی دومین علت مرگ و میر در همه گروههای سنی و اولین عامل مرگ در گروه سنی زیر 40 سال است. عابران پیاده، دوچرخه سواران، موتورسواران در مقایسه با رانندگان و سرنشینان اتومبیل ها و وسایل نقلیه دیگر بیشتر در معرض خطر هستند. آمار کشته شدگان تصادفات ایران از آمار جنگ های طولانی مدت و زلزله های مهیبی که در این سال ها به وقوع پیوسته است بیشتر است. خسارت اقتصادی و جانی و خانواده هایی که پس از این حوادث آسیب های جدی می بینند قابل توجه است و برای کاهش این تلفات تکالیفی تعیین شده است.