دایناسور ها چه صدا هایی فراوری می کردند؟ - وبلاگ ماشین

به گزارش وبلاگ ماشین، یک تیم تحقیقاتی به سرنخ هایی درمورد صدا هایی که موجودات منقرض شده می توانند از چیزی که اولین حنجره فسیل شده دایناسور پنداشته می گردد، ایجاد نمایند، رسیده اند. این اطلاعات از فسیل متعلق به یک آنکیلوسور، گروهی از گیاه خواران با پیکری زره پوش که از اقوام دور پرندگان محسوب می شوند، به دست آمده است. فسیل این دایناسور چمباته زن و خارپشت (پیناکوسور) در سال 2005 در مغولستان کشف شد.

یک مطالعه تازه روی آنکیلوسور فسیل شده نشان می دهد که ممکن است صدا های پرنده مانندی را ایجاد نموده باشد.

احتمالاً نسل بعدی فیلم های پرفروش با موضوع دایناسورها، بیشتر درباره دایناسور های شبیه به پرنده باشد تا موجودات غول پیکر غرنده. حداقل این احتمالی است که از تحقیقات تازه منتشرشده در این ماه به دست آمده است، اگرچه درمورد صدای دایناسور ها واقعاً اطلاعات کمی وجود دارد.

پیدایش فسیلی از حنجره آنکیلوسور

یک تیم تحقیقاتی به سرنخ هایی درمورد صدا هایی که موجودات منقرض شده می توانند از چیزی که اولین حنجره فسیل شده دایناسور پنداشته می گردد، ایجاد نمایند، رسیده اند. این اطلاعات از فسیل متعلق به یک آنکیلوسور، گروهی از گیاه خواران با پیکری زره پوش که از اقوام دور پرندگان محسوب می شوند، به دست آمده است. فسیل این دایناسور چمباته زن و خارپشت (پیناکوسور) در سال 2005 در مغولستان کشف شد.

بازسازی پیناکوسور، دایناسور آنکیلوسور

جونکی یوشیدا، دیرینه شناس موزه فوکوشیما در ژاپن، گفت که این یافته شگفت آور است؛ زیرا اعضای بدن درگیر در صداسازی، ازجمله حنجره، اغلب از غضروف ساخته شده است. اما در بعضی از حیوانات که می تواند استخوانی باشد، گزینه خوبی برای حفظ به عنوان فسیل درنظر گرفته نمی گردد. (حنجره در بعضی از حیوانات در نزدیکی قسمت بالای نای قرار گرفته است و حاوی تار های صوتی است.)

تیم دکتر یوشیدا در کوشش برای به دست آوردن صدایی که ممکن است یک دایناسور ایجاد نموده باشد، به اقوام تکاملی موجودات دوران کرتاسه، ازجمله پرندگان و نزدیک ترین خویشاوندان دایناسورها، تمساح ها نیز نگاه کردند.

ویکتوریا آربور، دیرینه شناس موزه سلطنتی BC ویکتوریا در کانادا، که در مطالعه تازه شرکت نداشت، می گوید: آن ها به نوعی محدوده صدا هایی را که ما احتمالاً انتظار داریم دربر می گیرند.

لیست صدا های کروکودیل ها شامل غرش های عمیق و خش خش می گردد. او گفت: فرض کنیم که دایناسور ها صدا هایی شبیه به تمساح فراوری می نمایند، که بسیار احتمال دارد. این آناتومی پایه ای است که آن ها با آن کار می نمایند و پس از آن، پرندگان روش های اضافی برای فراوری صدا ها را تکامل دادند، به طوری که می توانند صدا هایی که از گلویشان بیرون می آید را به روشی ظریف تر ادا نمایند.

نتایج آنالیز فسیل حنجره متعلق به آنکیلوسور

پرندگان و خزندگان راه های بسیار متفاوتی برای فراوری صدا با استفاده از اندام هایی که نای و ریه های آن ها را احاطه نموده است، دارند. در خویشاوندان منقرض شده و زنده تمساح، حنجره صدا فراوری می نماید. پرندگان دارای اندام متفاوتی به نام سوتک هستند که در نزدیکی ریه های آن ها قرار می گیرد تا صدا فراوری کند. آن ها بعلاوه دارای اندام دیگری هستند که در نزدیکی دهانشان قرار گرفته است تا صدا ها را تغییر دهد و به بعضی از پرندگان امکان ساخت آوا های گسترده ای را می دهد.

نمای زیرین از فسیل حنجره.

دکتر یوشیدا و همکارانش دو قسمت از حنجره را میزان گیری کردند که از ماهیچه های درگیر در بازکردن راه هوایی حمایت می کرد و موجب تغییر شکل آن می شد. در آنکیلوسور، هر دو قسمت حنجره استخوانی بودند. این تیم شباهت آن ها را با حنجره های ده ها پرنده و خزنده، ازجمله کروکودیل، گکو و لاک پشت مقایسه کردند.

دکتر یوشیدا گفت: بخشی که اساس حنجره آنکیلوسور را تشکیل می دهد در مقایسه با سایر حیوانات بسیار بزرگ بود که نشان می دهد این دایناسور می تواند راه هوایی خود را به طور گسترده باز کند تا صدا های بلندی که از دور هم شنیده می گردد، ایجاد کند. او اضافه کرد که بخش دیگری از حنجره، به صورت یک جفت استخوان نسبتاً بلند، می تواند به نای امکان تغییر شکل خود برای اصلاح صدا ها را بدهد.

احتمال ایجاد صدای پرنده مانند در دایناسور ها

محققان اخیراً در مجله Communications Biology گزارش دادند که این شکل خاص حنجره ممکن است به آنکیلوسور ها اجازه دهد تا به روشی شبیه به پرندگان صدا ایجاد نمایند.

دکتر آربور گفت که عموم افراد ممکن است تصور نمایند که صدای پرنده به این معنی است که این دایناسور ها مانند مرغ مدولارک جیک جیک می کردند که احتمالاً صحت ندارد. او اضافه کرد: اما آن ها ممکن است طیف وسیع تری از صدا ها را نسبت به آنکیلوسور ها داشته باشند.

دکتر یوشیدا گفت: هنوز این احتمال که آن ها چهچه یا صدای جیک جیک ایجاد می کردند، وجود دارد. او خاطر نشان کرد که هنوز خیلی زود است تا بفهمیم دایناسور ها چه صدا های خاصی ممکن است داشته باشند. او گفت که حتی یک گونه پرنده، طیف وسیعی از صدا ها را فراوری می نماید و اندام های دیگری نیز در این امر دخالت دارند، از دهان و بینی گرفته تا احتمالاً سوتک.

جولیا کلارک، دیرینه شناس دانشگاه تگزاس در آستین که بخشی از این مطالعه نبود، این تحلیل را جالب توجه یافت. اما او گفت که قسمت های حنجره و چیدمان سایر استخوان های مجاور در آنکیلوسور شبیه به استخوان های پرندگان نیست. او می گوید: فقط در پتروسور ها چیزی شبیه به حالت پرنده را می بینیم.

نتایج درباره صدای دیگر دایناسور ها همچنان مبهم است

دکتر کلارک گفت معین نیست ساختار هایی که این تیم تجزیه وتحلیل کردند چگونه به یک آنکیلوسور امکان می دهد تا صدا ها را تغییر دهد. پرندگان از حنجره برای این منظور استفاده نمی نمایند. آن ها اندامی دارند که او به آن سبد هیولارنژیال می گویند و برای تغییر صداهایشان بالا یا پایین می رود. حنجره در همه چهارپایان دیده می گردد؛ گروهی که شامل حیواناتی مانند پرندگان، خزندگان و پستاندارانی است که از موجودات چهارپایی به وجود آمده اند. آناتومی توصیف شده در این تحقیق حیوانات متفاوتی را دربرمی گیرد که می توانند و یا نمی توانند صدا ایجاد نمایند. او گفت: ما نمی دانیم هیچ یک از این تغییرات به چه معناست.

کلارک بعلاوه اعلام کرد که بخش های مورد مطالعه حنجره ممکن است ارتباط بیشتری با دور نگه داشتن غذا از راه هوایی داشته باشند. زیرا به باز و بسته شدن آن یاری می نمایند و طرح ساختار های مرتبط در این آنکیلوسور نیز کاملاً متفاوت با بسیاری از دایناسور های دیگر به نظر می رسید؛ دایناسور هایی که دکتر کلارک مطالعه نموده و در مقالاتش دیده می گردد.

بازسازی آنکیلوسور پیناکوسور، با ساختار های کریکوئید (بنفش)، آریتنوئید (سبز) و تاجی نای (آبی) حنجره آن برجسته شده است.

آیا دایناسور های دیگر می توانستند صدایی شبیه پرندگان داشته باشند؟ شاید. دکتر کلارک و همکارانش یک سوتک فسیل شده مربوط به حدود 67 میلیون سال پیش را در یک پرنده باستانی پیدا کردند. از آنجایی که فسیل متعلق به قبل از انقراض دایناسور ها بود، این احتمال وجود دارد که بعضی دایناسور ها آن ها را داشته باشند. اما تا به امروز هیچ کس در یک دایناسور غیر پرنده، سوتک فسیل شده ای پیدا ننموده است.

او گفت که این بخش های حنجره در مطالعه تازه احتمالاً به ویژگی های منحصربه فرد این آنکیلوسور مربوط می گردد نه چیزی که بتوان آن را در بین دیگر دایناسور ها تعمیم داد. هنوز سؤالات زیادی در خصوص تکامل صدای دایناسور ها وجود دارد.

دکتر کلارک می گوید: آنکیلوسور ها عجیب هستند و این پیغام اصلی پژوهش است.

منبع:دیجیاتو