تاریخچه بازی فیفا 98؛ برترین نسخه از فیفا چگونه شکل گرفت؟ - وبلاگ ماشین

به گزارش وبلاگ ماشین، بازی FIFA: Road to World Cup 98 که در سال 1997 روی هشت پلتفرم مختلف منتشر شد، تعداد زیادی تیم، حالت ها و بازیکنان مختلف را معرفی کرد و آغاز یک استراتژی انتشار بلندپروازانه 12 ماهه بود که باعث شد الکترونیک آرتز (Electronic Arts) پس از بازی ذکر شده، بازی های World Cup 98 و فیفا 99 را منتشر شد.

همانطور که احتمالا می توانید تصور کنید، انتشار سه بازی در یک سال برای تیم سازنده بسیار چالش برانگیز بوده است. با این حال، این منجر به بعضی از افتخارآمیزترین لحظات تیم از زمان کار روی این سری ورزشی محبوب شد. حال در این مقاله به صحبت های تیم فیفا 98 در خصوص اینکه چرا این بازی برترین نسخه از فیفا است، خواهیم پرداخت. البته قبل از پرداختن به این موضوع، ابتدا باید یک قدم به عقب برگردیم تا به استقبال از نسخه قبلی این سری یعنی فیفا 97 داشته باشیم.

فیفا 97؛ یک ناامیدی بزرگ

فیفا 97 دومین بازی از این سری بود که از موتور Virtual Stadium استفاده کرد و اولین نسخه از این سری بود که به جای استفاده از اسپرایت های دوبعدی، از انیمیشن های موشن کپچر و کاراکتر های سه بعدی پولیگان استفاده کرد. این یک گام مهم و رو به جلو برای مجموعه بود. این بازی فروش خوبی را تجربه کرد و در بعضی از رسانه ها نیز تحسین شد اما تعداد زیادی از منتقدان نیز وجود داشتند که فکر می کردند این بازی کمتر از انتظارات ظاهر شده است.

به عنوان مثال، مجله Next Generation به نسخه پلی استیشن بازی تنها یک ستاره از پنج ستاره دارد و از ریتم آهسته آن، نرخ فریم ناپایدار، کنترل نه چندان مناسب و فیزیک عجیب توپ انتقاد کرد و بازی را ناامید نماینده ترین بازی EA Sports در آن موقع نامید. البته اوضاع برای سایر نسخه ها نیز چندان مناسب نبود و بسیاری آثاری مانند Worldwide Soccer از سگا برای سگا ساترن و International Superstar Soccer از کونامی را برجسته کردند. در داخل شعبه الکترونیک آرتز در کانادا، بسیاری از اعضای تیم نیز از فیفا 97 ناامید شدند، به ویژه بروس مک میلان (Bruce McMillan)، تهیه نماینده اجرایی سری و مارک اوبانل (Marc Aubanel)، تهیه نماینده بازی که هر دو فکر می کردند بازی می توانست بهتر عمل کند. مک میلان در این باره می گوید:

اوبانل نیز اضافه نمود:

مک میلان به جای اینکه اجازه دهد تیم سازنده تضعیف شود، این گروه را تقویت کرد و فرصتی را دید که بازی سال آینده فیفا بزرگترین بازی تا به حال سری باشد. ایده او این بود که سه بازی را پشت سر هم منتشر کند تا از مزایای جام دنیای 98 فرانسه استفاده کند. اولین مورد از این بازی ها، FIFA: Road to World Cup 98 بود که هم باشگاه های داخلی و هم تیم های ملی و بعلاوه کمپینی با تمرکز بر روند صعود به جام دنیای را در خود داشت. در همین حال، World Cup 98 فقط شامل تیم های ملی می شود و به عنوان یک محصول رسمی با مجوز از جام دنیای است که به بازیکنان اجازه می دهد خودشان در مراحل پایانی مسابقات شرکت نمایند و سپس فیفا 99، به تیم های ملی و باشگاه های داخلی بازمی شود، اما تاکید بیشتری بر لیگ ها دارد.

در مسیر بهبود

الکترونیک آرتز برای اطمینان از اینکه FIFA: Road to Cup World 98 یک پله بالاتر از نسخه قبلی خود باشد، حجم زیادی از محتوای تازه را در این بازی معرفی کرد. برای اولین بار، در این بازی تمام 172 تیم ملی ثبت شده در فیفا و در مجموع 189 باشگاه در 11 لیگ حضور داشتند. حتی گزینه ای برای شخصی سازی بیشتر تیم ها و بازیکنان وجود داشت که به افراد امکان می داد تا جزئیات مختلفی مانند ظاهر کیت های خانگی و خارج از خانه را ویرایش نمایند تا با رسیدن هر فصل تازه، بازی را به روز نگه دارند.

بعلاوه بر اساس بازخورد های فیفا 97، بهبود هایی در انیمیشن انجام شد. منتقدان شکایت داشتند که نسخه سال گذشته بازی بسیار کند بوده است، بنابراین، تهیه نمایندگان به سراغ تیم موشن کپچر و برنامه نویسان اصلی رفتند تا نحوه رسیدگی به این موضوع را بازی تازه بیابند. مک میلان می گوید:

نتیجه این بود که FIFA: Road to Cup World 98 ریتم بسیاری سریع تری نسبت به فیفا 97 داشت، در حالی که هنوز تعادل مناسبی بین بازی های آرکید و یک شبیه ساز تمام عیار برقرار می کرد و این تنها قسمتی از بازی نبود که دچار بازنگری شده بود، بلکه بهبودهایی در گزارش بازی ها انجام و زبان های تازهی به بازی اضافه شده بود. مسئول اصلی همه این ها طراح صدا و برنامه نویس بازی، رابرت بیلی (Robert Bailey) بود که در نسخه نهایی به عنوان برنامه نویسی اضافی شناخته می شود. او مجموعه ای از ابزار های پیشرفته را ایجاد کرد که برای دسته بندی و مرتب کردن گزارش ها استفاده می شد و هر سال ماموریت داشت که در سراسر دنیا سفر کند و صدای گزارشگران مختلف را از منطقه ها مختلف ضبط کند.

در این میان علاوه بر تمام تغییراتی که به آن ها اشاره شد، Road to World Cup 98 بعلاوه اولین بازی در این سری بود که به شدت روی موسیقی های دارای مجور به جای آهنگ های اوریجینال تکیه داشت و دارای موسیقی گروه های Blur ،The Crystal Method و Electric Skychurch بود. به گفته اوبانل، این موضوع به لطف یک متخصص جلوه های صوتی در الکترونیک آرتز به نام کریس تیلور (Chris Taylor) که قبلا درامر یک گروه راک کانادایی به نام The Payolas بوده و از این ایده در داخل استودیو دفاع می کرد، به میان آمد. اوبانل می گوید:

با توجه به صحبت های تیم سازنده، ایده استفاده از آهنگ های دارای مجوز در ابتدا چندان محبوب نبوده است و در این میان اعضای تیم جلوه های صوتی بیشتری مخالفت را داشته اند. البته تیم صوتی تنها گروهی نبود که در خصوص این موضوع مخالفت هایی داشت، زیرا لری پروبست (Larry Probst)، مدیرعامل و رئیس الکترونیک آرتز در آن موقع نیز حکمی را در سراسر شرکت صادر نموده بود و به توسعه دهندگان هشدار می داد که از گرفتن مجوز موسیقی برای جلوگیری از هدر رفتن درصد بالایی از بودجه بازی برای قراردادهای امضا شده هنرمندان، خودداری نمایند.

اتفاقی که افتاده بود، در واقع این بود که بازی Road Rash روی کنسول 3DO در آن موقع با تعدادی آهنگ دارای مجوز عرضه شده بود و پس از عرضه مقداری از سود بازی به آهنگسازان داده شده بود و پروبست به همین علت مخالف بود. با این حال جالب است بدانید که اوبانل و تیم سازنده از آهنگ های دارای مجوز استفاده کردند اما چیزی به لری نگفتند. طبیعی است که لری عصبانی شده باشد اما اوبانل و بقیه به او می گویند که هزینه قرار دادن 8 آهنگ در بازی برابر با حقوق یکی از کارمندان در 9 ماه است. بنابراین او موافقت می نماید.

از بین تمام آهنگ های موجود در بازی، یکی از آهنگ هایی که امروزه بیشتر بازیکنان با شنیدن آن به یاد FIFA: Road to World Cup 98 می افتند، آهنگ Song 2 از گروه Blur است که تقریبا در ابتدای همه نسخه های کنسولی بازی پخش می شود. قیمت دقیقی که الکترونیک آرتز برای Song 2 پرداخت کرد، از آن موقع به یک افسانه در این شرکت تبدیل شده است و چندین کارمند گفته اند که این شرکت توانسته است بعضی از حقوق آهنگ را با هزینه تنها چهار بلیط جام دنیای بدست آورد.

مک میلان در این باره می گوید:

شان رتکلیف (Sean Ratcliffe)، یک کارشناس بازاریابی در الکترونیک آرتز بریتانیا اضافه نمود:

پیروزیت دنیای

بازی FIFA: Road to the World Cup 98 در ژوئن 1997 روی رایانه های شخصی ویندوزی عرضه شد و نسخه های مختلفی از آن برای SNES، مگا درایو، پلی استیش 1، سگا ساترن، نینتندو 64 و گیم بوی در ماه های بعد وارد بازار شدند. به استثنای نسخه های گیم بوی و نسخه های 16 بیتی، همه این پورت ها دارای محتوای یکسانی بودند. در واقع دارایی های بازی به تیم های مختلف در سراسر دنیا داده شد و استودیو ها وظیفه داستند تا گیم پلی اصلی را تا حد امکان روی هر پلتفرم خاص بازسازی نمایند. به گفته مک میلان، فیفا در آن برهه یکی از معدود سری های اصلی الکترونیک آرتز بود که این نوع رویکرد گسترده را برای پورت ها اتخاذ کرد

پیتر اندرو (Peter Andrew)، برنامه نویس اصلی بازی می گوید که آن ها دیسک پلی استیشن 1 را پر نموده اند و چالش در این میان الا نگه داشتن فریم ریت و و حفظ جزئیات انیمیشن ها بوده است. از طرفی یوساریان کینگ (Yossarian King)، برنامه نویس اصلی نسخه نینتندو 64 بازی می گوید:

هنگامی که انتها بازی FIFA: Road to Cup 98 منتشر شد، نه تنها فروش فوق العاده خوبی داشت، بلکه نقد های مثبتی را از منتقدان دریافت کرد و بسیاری از آن ها ادعا می کردند که این یک پیشرفت بزرگ نسبت به فیفا 97 است. بنابراین فیفا بار دیگر در صدر نهاده شد، اما هنوز کار های زیادی برای انجام دادن به جای مانده بود. تقریبا بلافاصله پس از آن، تیم مجبور شد تمرکز خود را به بازی World Cup 98 تغییر دهد که قرار بود تنها چند ماه بعد منتشر شود. کل فرآیند برای تیم فیفا خسته نماینده بود زیرا عادت داشتند بین پروژه ها استراحت نمایند اما در نهایت، استودیو پیروز شد به اهداف خود دست یابد و سه بازی فوتبال عالی را در چندین پلتفرم ارائه دهد.

مک میلان می گوید:

در نهایت لازم به ذکر است که پس از انتشار این سه بازی، مک میلان تا سال 2001 به کار روی سری بازی های فیفا ادامه داد، در حالی که اوبانل تا جام دنیای 2002 روی بازی های فیفا کار کرد. هر دو از آن موقع در خارج از فیفا پیروزیت هایی داشته اند، به ویژه مک میلان که اکنون ریاست شرکت تازهی متشکل از کهنه کاران فیفا را بر عهده دارد که توسعه دهنده یک بازی موبایلی با تمرکز بر ورزش سوارکاری با عنوان FEI Equestriad World Tour است.

منبع: Time Extension